หิน

ดูเพิ่ม: หน, หน., หนี, หนี้, หนุ, หนู, หนู่, หัน, หั่น, หีน, หืน, หื่น, หุน, หุ่น, และ หุ้น

ภาษาไทย

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

หิน

Wikipedia

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǐn
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	hin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/hin˩˩˦/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *triːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩥ᩠ᨶ (หิ‍น), ลาว ຫີນ (หีน), ไทลื้อ ᦠᦲᧃ (หีน), ไทดำ ꪬꪲꪙ (หิน), ไทใหญ่ ႁိၼ် (หิน), ไทใต้คง ᥞᥤᥢᥴ (หี๋น), อาหม 𑜍𑜢𑜃𑜫 (ริน์), จ้วง rin, แสก หรี่น, จ้วงแบบจั่วเจียง hin

คำนาม

หิน (คำลักษณนาม ก้อน)

ของแข็ง ที่ประกอบ ด้วย แร่ชนิด เดียว หรือ หลายชนิดรวม ตัว กัน อยู่ตาม ธรรมชาติ

ลูกคำ

คำแปลภาษาอื่น

ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่

คำเมือง: ᨷ᩵ᩤᩉᩥ᩠ᨶ (nod) (บ่าหิ‍น)
ดัตช์: steen (nl) ช. (สเตน), rots (nl) ญ. (รตส์)
ไทดำ: ꪒ꪿ꪱꪙ (blt) (ด่าน), ꪬꪲꪙ (blt) (หิน)
ไทใหญ่: မၢၵ်ႇႁိၼ် (shn) (ม่ากหิน)
ลาว: ຫີນ (lo) (หีน)
อังกฤษ: stone (en) (สโตน), rock (en) (ร็อค)

คำคุณศัพท์

หิน (คำอาการนาม ความหิน)

(ภาษาปาก) ยาก มาก
ข้อสอบหิน
(ภาษาปาก) เข้มงวดมาก
ครูคนนี้หิน
(ภาษาปาก) เหี้ยมมาก, แข็งมาก
เขาเป็นคนใจหิน

รากศัพท์ 2

คำกริยา

หิน

(โบราณ) เปลี่ยน จาก ทิศทาง เดิม ไป เล็กน้อย

คำพ้องความ

ผิน

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากสันสกฤต हीन (หีน) หรือบาลี หีน

รูปแบบอื่น

หีน, หืน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หิน	[เสียงสมาส] หิน-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǐn	hǐn-ná-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	hin	hin-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/hin˩˩˦/^{(สัมผัส)}	/hin˩˩˦.na˦˥./

คำคุณศัพท์

หิน

เลว, ทราม, ต่ำช้า

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

(เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hin˨˦/

คำนาม

หิน

(บ่า~) รูปแบบอื่นของ ᩉᩥ᩠ᨶ (หิ‍น)