หนู

ภาษาไทย

หนู

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰnuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩪ (หนู), ภาษาลาว ໜູ (หนู), ภาษาไทลื้อ ᦐᦴ (หฺนู), ภาษาไทดำ ꪘꪴ (หฺนุ), ภาษาไทใหญ่ ၼူ (นู), ภาษาจ้วง nou, ภาษาแสก หนู่, ภาษาจ้วงใต้ nu

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺนู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nǔu
	ราชบัณฑิตยสภา	nu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nuː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

หนู (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมหลายสกุลในวงศ์ Muridae ขนาดเล็ก มีฟันแทะ อยู่ทั่วไปตามบ้านเรือนและในถิ่นธรรมชาติ มีหลายชนิด เช่น หนูพุกใหญ่ (Bandicota indica) หนูท้องขาว (Rattus rattus) บางชนิดเป็นพาหะนำโรค

คำพ้องความ

• (1) มุสิก, มูสิกะ

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง

• ญี่ปุ่น : 鼠 (ja) (ねずみ, nezumi), ネズミ (nezumi), ラット (ratto), 熊鼠 (くまねずみ, kumanezumi), クマネズミ (kumanezumi)
• ไทใหญ่: ၼူ (shn) (นู)
• ฟินแลนด์: hiiri (fi)
• ลาว: ໜູ (lo) (หนู)
• อังกฤษ : mouse (en), rat
• ไอนุ: エルㇺ (erum)
• ฮาวาย: ʻiole

คำสรรพนาม

หนู

1. เป็นคำสำหรับเรียกเด็กว่า หนูนั่น หนูนี่ มีความหมายไปในทางเอ็นดู, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1 หรือ 2

คำคุณศัพท์

หนู

1. เล็ก (ใช้เฉพาะพรรณไม้บางอย่างที่มีพันธุ์เล็กหรือของบางอย่างชนิดเล็ก)

   กุหลาบหนู

   แตงหนู

   หม้อหนู

ภาษาคำเมือง

คำนาม

หนู (ต้องการถอดอักษร) (คำลักษณนาม ตั๋ว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨶᩪ (หนู)