ข้ามไปเนื้อหา

ได้

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ได

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗajꟲ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ได้, ลาว ໄດ້ (ได้), คำเมือง ᨯᩱ᩶ (ได้), ไทลื้อ ᦺᦡᧉ (ได้), ไทดำ ꪼꪒ꫁ (ได้), ไทใหญ่ လႆႈ (ไล้), จ้วง ndaej, นุง đày; เทียบสุ่ย qdyais, ต้งใต้ lis, ไหลดั้งเดิม *ɗɯ

Simpson (2001) เสนอว่า ในที่สุดแล้ว มาจากจีนยุคกลาง (MC tok) ซึ่งมีการใช้งานในความหมายว่า "สามารถ" ที่ท้ายประโยคเหมือนกับในภาษาไทย[1]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ด้าย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdâai
ราชบัณฑิตยสภาdai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/daːj˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงด้าย

คำกริยา

[แก้ไข]

ได้ (คำอาการนาม การได้)

  1. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว
    ได้เงิน
    ได้ลูก
    ได้แผล
  2. ใช้ประกอบท้ายคำกริยามีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ
    1. อาจ, สามารถ เช่น เดินได้, เขียนได้
    2. สำเร็จผล เช่น สอบได้
    3. อนุญาต เช่น ลงมือกินได้, ไปได้
  3. (ไวยากรณ์, ช่วย) คำช่วยกริยาบอกอดีต
    ได้กิน
    ได้ไป

ลูกคำ

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

อ้างอิง

[แก้ไข]
  1. ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:quote บรรทัดที่ 1143: |date= should contain a full date (year, month, day of month); use |year= for year

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ได้ (คำอาการนาม ก๋ารได้ หรือ ก๋านได้)

  1. (สกรรม) รูปแบบอื่นของ ᨯᩱ᩶ (ได้)

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

ได้

  1. รูปแบบอื่นของ ᨯᩱ᩶ (ได้)

คำสันธาน

[แก้ไข]

ได้

  1. รูปแบบอื่นของ ᨯᩱ᩶ (ได้)

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗajꟲ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ได้, คำเมือง ᨯᩱ᩶ (ได้), ไทลื้อ ᦺᦡᧉ (ได้), ไทดำ ꪼꪒ꫁ (ได้), ไทขาว ꪼꪒꫂ, ไทใหญ่ လႆႈ (ไล้), ไทใต้คง ᥘᥭᥲ (ลั้ย), จ้วง ndaej

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ได้ (คำอาการนาม การได้)

  1. (สกรรม) ได้

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

ได้

  1. ได้