ได้
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗajꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ได้, ภาษาลาว ໄດ້ (ได้), ภาษาคำเมือง ᨯᩱ᩶ (ได้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦡᧉ (ได้), ภาษาไทดำ ꪼꪒ꫁ (ได้), ภาษาไทใหญ่ လႆႈ (ไล้), ภาษาจ้วง ndaej, ภาษานุง đày; เทียบภาษาสุ่ย qdyais, ภาษาต้งใต้ lis, ภาษาไหลดั้งเดิม *ɗɯ
Simpson (2001) เสนอว่า ในที่สุดแล้ว มาจากภาษาจีนยุคกลาง 得 (MC tok) ซึ่งมีการใช้งานในความหมายว่า "สามารถ" ที่ท้ายประโยคเหมือนกับในภาษาไทย[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ด้าย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dâai |
| ราชบัณฑิตยสภา | dai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /daːj˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ด้าย | |
คำกริยา[แก้ไข]
ได้ (คำอาการนาม การได้)
- รับมาหรือตกมาเป็นของตัว
- ได้เงิน
- ได้ลูก
- ได้แผล
- ใช้ประกอบท้ายคำกริยามีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ
- (ไวยากรณ์, คำกริยานุเคราะห์) คำช่วยกริยาบอกอดีต
- ได้กิน
- ได้ไป
คำประสม[แก้ไข]
- ก็ได้
- กล้าได้กล้าเสีย
- เข้าไหนเข้าได้
- เงินได้
- จนได้
- เจ็บไข้ได้ป่วย
- ได้กลิ่น
- ได้กัน
- ได้การ
- ได้แก่
- ได้แกงเทน้ำพริก
- ได้ข่าว
- ได้ความ
- ได้คิด
- ได้คืบจะเอาศอก
- ได้จังหวะ
- ได้ใจ
- ได้ฉาก
- ได้ช่อง
- ได้ชื่อ
- ได้ดิบได้ดี
- ได้ตัว
- ได้ท่า
- ได้ท้าย
- ได้ที
- ได้ที่
- ได้ทีขี่แพะไล่
- ได้เปรียบ
- ได้ยิน
- ได้ราคา
- ได้รูป
- ได้เรื่อง
- ได้ฤกษ์
- ได้ลงคอ
- ได้เวลา
- ได้สติ
- ได้ส่วน
- ได้ส่วนสัด
- ได้เสีย
- ได้เสียกัน
- ได้หน้า
- ได้หน้าลืมหลัง
- ได้อย่างเสียอย่าง
- ที่ไหนได้
- ไปวัดไปวาได้
- ผลพลอยได้
- พอได้
- ไม่ได้
- ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
- รายได้
- วัตถุพลอยได้
- ส่วนได้ส่วนเสีย
- อะไรก็ได้
- อ่านออกเขียนได้
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
รับมาหรือตกมาเป็นของตัว
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Simpson, Andrew (2001), chapter Focus, Presupposition and Light Predicate Raising in East and Southeast Asia, in Journal of East Asian Linguistics, volume 10, issue 2, pages 91–92, 110–111
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /daj˦˦ʔ/
คำกริยา[แก้ไข]
ได้ (คำอาการนาม ก๋ารได้ หรือ ก๋านได้)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ได้
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩱ᩶ (ได้)
คำสันธาน[แก้ไข]
ได้
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩱ᩶ (ได้)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:ไวยากรณ์
- คำกริยานุเคราะห์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสันธานภาษาคำเมือง
- คำสันธานภาษาคำเมืองในอักษรไทย