ด้าย

ภาษาไทย[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.daːjꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯ᩶ᩣ᩠ᨿ (ด้าย), ภาษาเขิน ᨯ᩶ᩣ᩠ᨿ (ด้าย), ภาษาลาว ດ້າຍ (ด้าย), ภาษาไทลื้อ ᦡᦻᧉ (ด้าย), ภาษาไทใหญ่ လၢႆႈ (ล้าย, “ผ้าไหม”), ภาษาอาหม 𑜓𑜩 (ดย์, “ด้าย”) หรือ 𑜃𑜩 (นย์, “ผ้าไหม”) หรือ 𑜎𑜩 (ลย์, “ผ้าไหม”), ภาษาจ้วง ndaij (ด้าย, “ต้นปอ, ป่าน”), ภาษาจ้วงแบบหนง ndaij

การแบ่งพยางค์		ด้าย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dâai
	ราชบัณฑิตยสภา	dai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/daːj˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ได้

ด้าย (คำลักษณนาม เส้น หรือ หลอด)