ผ้า
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰaːᶜ, จากภาษาจีนเก่า 布 (OC *paːs); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩶ᩣ (ผ้า), ภาษาลาว ຜ້າ (ผ้า), ภาษาไทลื้อ ᦕᦱᧉ (ผ้า), ภาษาไทดำ ꪠ꫁ꪱ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥲ (ผ้า), ภาษาอ่ายตน ၸႃ (ผา), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), หรือ 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paj, ภาษาจ้วง baq
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พ่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pâa |
ราชบัณฑิตยสภา | pha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaː˥˩/(ส) | |
คำพ้องเสียง | พ่าห์ |
คำนาม[แก้ไข]
ผ้า (คำลักษณนาม ชิ้น หรือ ผืน หรือ พับ หรือ ม้วน)
- สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำหรือตามลักษณะที่ใช้
- ผ้าไหม
- ผ้าฝ้าย
- ผ้าขนสัตว์
- ผ้ากราบ
- ผ้าอาบ
- ผ้าอ้อม
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำสืบทอด[แก้ไข]
- → เขมร: ផា (ผา)
หมวดหมู่:
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาจีนเก่า
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ชิ้น
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ผืน
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม พับ
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ม้วน
- ไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้