พับ

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *bapᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน พับ, ภาษาลาว ພັບ (พับ), ภาษาคำเมือง ᨻᩢ᩠ᨷ (พับ), ภาษาเขิน ᨻᩢ᩠ᨷ (พับ), ภาษาไทลื้อ ᦗᦸᧇ (พอ̂บ), ภาษาไทดำ ꪝꪚꪾ (ป̱ับ, “หนังสือ”), ภาษาไทขาว ꪝꪚꪾ (ป̱ับ), ภาษาไทใหญ่ ပပ်ႉ (ปั๎ป, “หนังสือพับ”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paeb, ภาษาจ้วง baeb

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พับ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	páp
	ราชบัณฑิตยสภา	phap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰap̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ภัพ

คำนาม

พับ

1. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้

   ซื้อผ้าในพับ

คำกริยา

พับ (คำอาการนาม การพับ)

1. ทบ

   พับผ้า

   พับกระดาษ

2. หักทบ

   พับมีด

3. คู้เข้า

   นั่งพับขา

4. สิ้นกำลังทรงตัว

   คอพับ

5. ตัดบัญชีเป็นสูญ

   เป็นพับไป

คำแปลภาษาอื่น

ทบ

• ไทใหญ่: တူပ်ႉ (shn) (ตู๎ป)
• ฝรั่งเศส: plier (fr) (ปลีเย)
• เยอรมัน: falten (de)

• ลาว: ພັບ (lo) (พับ)
• อังกฤษ: fold (en) (โฟลด์)

คำคุณศัพท์

พับ

1. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน

   ผ้าพับ

   มีดพับ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pap˦˥/

คำนาม

พับ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩢ᩠ᨷ (พับ)

คำกริยา

พับ (คำอาการนาม การพับ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩢ᩠ᨷ (พับ)