สูญ

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี สุญฺญ, จากสันสกฤต शून्य (ศูนฺย); ร่วมเชื้อสายกับเขมร សុញ្ញ (สุญฺญ), ลาว ສູນ (สูน); ร่วมรากกับ ศูนย์

การแบ่งพยางค์		สูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǔun
	ราชบัณฑิตยสภา	sun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/suːn˩˩˦/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศูนย์ ศูล สูร สูรย์

สูญ (คำอาการนาม การสูญ)

สูญ (คำอาการนาม ความสูญ)