สูญ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี สุญฺญ, จากภาษาสันสกฤต शून्य (ศูนฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សុញ្ញ (สุญฺญ), ภาษาลาว ສູນ (สูน); ร่วมรากกับ ศูนย์

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สูน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǔun
ราชบัณฑิตยสภาsun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/suːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

คำกริยา[แก้ไข]

สูญ (คำอาการนาม การสูญ)

  1. ทำให้หายสิ้นไป
    คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี
  2. หายไป
    ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สูญ (คำอาการนาม ความสูญ)

  1. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ