หมด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰmotᴰˢ¹ (Jonsson, 1991); เทียบจีนยุคกลาง 歿 (MC mwot, “ตาย”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩫᨯ (หม็ด), ลาว ໝົດ (หม็ด), ไทลื้อ ᦷᦖᧆ (โหฺมด), ไทดำ ꪹꪢꪸꪒ (เหฺมย̂ด), ไทใหญ่ မူတ်း (มู๊ต), ปักษ์ใต้ เหม็ด
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺมด | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mòt |
| ราชบัณฑิตยสภา | mot | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mot̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หมด (คำอาการนาม การหมด)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]หมด (คำอาการนาม ความหมด)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mot˨˦/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ot̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำเมือง entries with incorrect language header
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง