จบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjòp
ราชบัณฑิตยสภาchop
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕop̚˨˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈົບ (จ็บ), ภาษาเขมร ចប់ (จบ̍)

คำนาม[แก้ไข]

จบ

  1. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง

คำลักษณนาม[แก้ไข]

จบ

  1. เรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น
    สวดจบหนึ่ง
    ตั้งนโม 3 จบ

คำกริยา[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม การจบ)

  1. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ
    จบชั้นไหน

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม การจบ)

  1. ยกของขึ้นหรือพนมมือเหนือหน้าผากเพื่อตั้งใจอุทิศให้เวลาทำบุญทำทาน
  2. กิริยาที่ช้างชูงวงขึ้นเหนือหัวทำความเคารพ ในคำว่า ช้างจบ

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม การจบ)

  1. ต่อกัน, พบกัน
    จับปลายเชือก 2 เส้นมาจบกัน
ดูเพิ่ม[แก้ไข]

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จอ-บอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjɔɔ-bɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาcho-bo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕɔː˧.bɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

จบ

  1. อักษรย่อของ จันทบุรี

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม ความจบ)

  1. ดี, งาม

คำประสม[แก้ไข]

อ้างอิง[แก้ไข]