ข้ามไปเนื้อหา

จบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์จบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjòp
ราชบัณฑิตยสภาchop
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕop̚˨˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈົບ (จ็บ), ภาษาเขมร ចប់ (จบ̍)

คำนาม

[แก้ไข]

จบ

  1. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

จบ

  1. เรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น
    สวดจบหนึ่ง
    ตั้งนโม 3 จบ

คำกริยา

[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม การจบ)

  1. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ
    จบชั้นไหน
  2. ต่อกัน, พบกัน
    จับปลายเชือก 2 เส้นมาจบกัน
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม การจบ)

  1. ยกของขึ้นหรือพนมมือเหนือหน้าผากเพื่อตั้งใจอุทิศให้เวลาทำบุญทำทาน
  2. กิริยาที่ช้างชูงวงขึ้นเหนือหัวทำความเคารพ ในคำว่า ช้างจบ

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์จอ-บอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjɔɔ-bɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาcho-bo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕɔː˧.bɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

จบ

  1. อักษรย่อของ จันทบุรี

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

จบ (คำอาการนาม ความจบ)

  1. ดี, งาม

คำประสม

[แก้ไข]

อ้างอิง

[แก้ไข]