จูบ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *cuːpᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈູບ (จูบ), ภาษาไทใหญ่ ၸုပ်ႇ (จุ่ป), ภาษาจ้วง cup, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง zup
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | จูบ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jùup |
| ราชบัณฑิตยสภา | chup | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕuːp̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
จูบ (คำอาการนาม การจูบ)
- เอาจมูกสัมผัสสูดแสดงความรักหรือความใคร่, หอม ก็ว่า
- สวยแต่รูป จูบไม่หอม
- เอาริมฝีปากสัมผัสริมฝีปาก ใบหน้า หรือส่วนอื่นของร่างกายอีกคนหนึ่ง เพื่อแสดงความรักหรือความใคร่
- (ภาษาปาก) ขับขี่ชนรถยนต์ที่อยู่ข้างหน้า
- จูบท้ายรถ
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (1)(2) จุมพิต