ชน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊົນ (ซ็น); เทียบภาษาเขมร ជល់ (ชล̍), ภาษาจีนยุคกลาง (MC tsyhowng), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cwnj (เฉิ้น, พุ่งเขาไปชนอย่างแรง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchon
ราชบัณฑิตยสภาchon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰon˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงชนม์
ชล

คำกริยา[แก้ไข]

ชน (คำอาการนาม การชน)

  1. โดนแรง
    รถยนต์ชนต้นไม้
  2. ชิดจนติด
    ตั้งตู้ชนฝา
  3. บรรจบ
    ชนขวบ
  4. ให้ต่อสู้กัน (ใช้กับสัตว์บางชนิด)
    ชนโค
    ชนไก่

คำนาม[แก้ไข]

ชน

  1. เรียกไก่อูชนิดหนึ่งที่เลี้ยงไว้ชนกันว่า ไก่ชน
คำประสม[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต जन (ชน, คน) หรือภาษาบาลี ชน (คน); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊົນ (ซ็น)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
ชน[เสียงสมาส]
ชน-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchonchon-ná-
ราชบัณฑิตยสภาchonchon-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰon˧/(สัมผัส)/t͡ɕʰon˧.na˦˥./
คำพ้องเสียงชนม์
ชล

คำนาม[แก้ไข]

ชน

  1. (ภาษาหนังสือ) คน
คำประสม[แก้ไข]

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชอ-นอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchɔɔ-nɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาcho-no
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɔː˧.nɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

ชน

  1. อักษรย่อของ ชัยนาท

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ชน ช.

  1. คน

การผันรูป[แก้ไข]