เลี้ยง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เลี่ยง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *liəŋꟲ, จากภาษาจีนเก่า (OC *laŋʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (ลย้ง), ภาษาลาว ລ້ຽງ (ล้ย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦟᧂᧉ (เล้ง), ภาษาไทดำ ꪩꪸ꫁ꪉ (ลย้̂ง), ภาษาไทขาว ꪩꪸꪉꫂ, ภาษาไทใหญ่ လဵင်ႉ (เล๎ง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥥᥒᥳ (เล๎ง), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜂𑜫 (ลิง์)ภาษาจ้วง yiengx

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เลี้ยง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlíiang
ราชบัณฑิตยสภาliang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lia̯ŋ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เลี้ยง (คำอาการนาม การเลี้ยง)

  1. ดูแล, เอาใจใส่, บำรุง, เลี้ยงดู ก็ว่า
    เลี้ยงกล้วยไม้
  2. ปรนปรือด้วยอาหารการกินเป็นต้น, เลี้ยงดู ก็ว่า
    เลี้ยงสัตว์
    เลี้ยงลูก
  3. ประคับประคองให้ทรงตัวอยู่ได้
    เลี้ยงชีพ
    เลี้ยงตะกร้อไว้ได้นาน ๆ
  4. กินร่วมกันเพื่อความรื่นเริงหรือความสามัคคีเป็นต้น
    เลี้ยงเพื่อน
    เลี้ยงรุ่น
    เลี้ยงสังสรรค์
  5. (ภาษาปาก) เป็นเจ้ามือจ่ายค่าอาหารหรือค่าบันเทิงเป็นต้น
    เลี้ยงโต๊ะจีน
    เลี้ยงหนัง

คำประสม[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำสืบทอด[แก้ไข]

  • เขมร: លៀង (เลียง)

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เลี้ยง (คำอาการนาม ก๋ารเลี้ยง or ก๋านเลี้ยง)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (ลย้ง)