เลี่ยง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lengq (แหล่ง-ทำให้ห่าง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เลี่ยง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lîiang
	ราชบัณฑิตยสภา	liang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lia̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เลี่ยง (คำอาการนาม การเลี่ยง)

1. ลักษณะอาการที่เบี่ยงออกไปจากทางหรือแนวเดิม

   คำนี้ไม่สุภาพ เลี่ยงไปใช้คำอื่น

   เจ้าหน้าที่ไม่ต้องการยิงให้ถูกผู้ประท้วง จึงยิงเลี่ยงไปทางอื่น

   ขับรถเลี่ยงลงข้างทาง เพื่อไม่ให้ชนวัวที่ยืนขวางถนน

2. โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   เลี่ยงงาน

   เลี่ยงกฎหมาย

   เลี่ยงภาษี

   เลี่ยงบาลี