ค่า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: คา, คำ, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC kaeH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ່າ (ค่า), ภาษาอีสาน ค่า, ภาษาคำเมือง ᨣ᩵ᩤ (ค่า), ภาษาเขิน ᨣ᩵ᩤ (ค่า), ภาษาไทลื้อ ᦅᦱᧈ (ค่า), ภาษาไทใหญ่ ၵႃႈ (ก้า), ภาษาไทดำ ꪁ꪿ꪱ (ก่̱า), ภาษาไทใต้คง ᥐᥣ (กา), ภาษาอาหม 𑜀𑜠 (กะ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ค่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkâa
ราชบัณฑิตยสภาkha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงข้า
ฆ่า

คำนาม[แก้ไข]

ค่า

  1. มูลค่าหรือราคาของสิ่งใด ๆ ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ที่มีประโยชน์ในทางใช้สอย แลกเปลี่ยน หรือทางจิตใจเป็นต้น บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินได้ บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินไม่ได้
    ทองคำเป็นของมีค่า
    เวลามีค่ามาก
  2. จำนวนเงินที่เป็นราคาสิ่งของหรือบริการเป็นต้น
    ค่าจ้าง
    ค่าเช่า
    ค่าโดยสาร
    ค่าอาหาร
  3. (คณิตศาสตร์) จำนวนหรือตัวเลขที่ระบุปริมาณหรือขนาดของตัวแปร
  4. (สำนวน) เรียกสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มีคุณค่ามากจนไม่อาจประเมินเป็นเงินได้ว่า เป็นสิ่งที่หาค่ามิได้