ค่ำ

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฅ่ำ

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣamᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩴ᩵ᩣ (ฅํ่า), ภาษาปักษ์ใต้ ขำ, ภาษาลาว ຄ່ຳ (ค่ำ), ภาษาไทลื้อ ᦆᧄᧈ (ฅั่ม), ภาษาไทใหญ่ ၶမ်ႈ (ขั้ม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ꪿ (ก่̱ำ), ภาษาไทขาว ꪅꪝꪾꫀ (ฅป̱ำ¹), ภาษาอาหม 𑜁𑜪 (ขํ), ภาษาจ้วง haemh, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaemh ,ภาษาแสก กฺั้ม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ค่ำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâm
	ราชบัณฑิตยสภา	kham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰam˥˩/(ส)

คำนาม

ค่ำ

1. เรียกวันตามจันทรคติ

   ขึ้นค่ำหนึ่ง

   ขึ้น 2 ค่ำ

2. เวลามืดตอนต้นของกลางคืน

คำคุณศัพท์

ค่ำ

1. ที่อยู่ในช่วงเวลาตั้งแต่เย็นจนถึงเวลามืดตอนต้นของกลางคืน

   รอบค่ำ

คำกริยา

ค่ำ

1. สิ้นแสงเมื่อดวงอาทิตย์ตกดินแล้ว

   จวนจะค่ำแล้ว

คำประสม

• กลางค่ำ
• ค่ำคืน
• จับลิงหัวค่ำ
• ทำวัตรค่ำ
• พลบค่ำ
• มืดค่ำ
• ย่ำค่ำ
• วันยังค่ำ
• หัวค่ำ
• หาเช้ากินค่ำ
• หามรุ่งหามค่ำ
• อาหารค่ำ

 

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xam˦˨/

รากศัพท์ 1

คำคุณศัพท์

ค่ำ (คำอาการนาม กำค่ำ หรือ ความค่ำ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩕ᩵ᩣᩴ (คร่าํ)
2. อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩵ᩣᩴ (ฅ่าํ)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ค่ำ (คำอาการนาม ก๋ารค่ำ หรือ ก๋านค่ำ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩕ᩵ᩣᩴ (คร่าํ)
2. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩵ᩣᩴ (ฅ่าํ)