คา

ดูเพิ่ม: คำ, ค่า, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kaa
	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 枷 (OC *ɡa, *ɡal, *kraːl); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄາ (คา), ภาษาไทลื้อ ᦅᦱ (คา), ภาษาแสก ค๊า，ภาษาจ้วงใต้ kaz/haz

คำนาม

คา

1. (โบราณ) เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้

คำกริยา

คา (คำอาการนาม การคา)

1. ค้างอยู่, ติดอยู่

   ข้าวคาปาก

   คาถ้วยคาชาม

คำกริยาวิเศษณ์

คา

1. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ

   ยืนคาประตู

   สุกคาต้น

   ตายคาที่

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩣ (ฅา), ภาษาลาว ຄາ (คา), ภาษาไทลื้อ ᦆᦱ (ฅา), ภาษาไทใหญ่ ၶႃး (ข๊า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥰ (ฃ๊า), ภาษาอาหม 𑜁𑜡 (ขา); เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *Ciɦaː, ภาษาสุ่ย yal，ภาษาจ้วง haz（ฮา）

คำนาม

คา (คำลักษณนาม ต้น)

1. (หญ้า~) ชื่อหญ้าชนิด Imperata cylindrica (L.) P. Beauv. ในวงศ์ Gramineae ใบคาย แข็ง เอามากรองเป็นตับมุงหลังคา เหง้าใช้ทำยาได้