ข้ามไปเนื้อหา

เหง้า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ดูเพิ่ม: เหงา

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

(เลิกใช้) เง่า

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰŋawꟲ¹, จากภาษาจีนเก่า 藕 (OC *ŋoːʔ, “รากบัว”);^[1] ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨦᩮᩢ᩶ᩣ (หเงั้า), ภาษาลาว ເຫງົ້າ (เหง็้า), ภาษาไทลื้อ ᦄᧁᧉ (หฺเง้า), ภาษาไทใหญ่ ငဝ်ႈ (ง้ว), ภาษาอาหม 𑜂𑜧 (งว์), 𑜂𑜨𑜧 (งอ̂ว์), หรือ 𑜂𑜧𑜈𑜫 (งว์ว์)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		เง่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngâo
	ราชบัณฑิตยสภา	ngao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ŋaw˥˩/^{(สัมผัส)}

คำนาม[แก้ไข]

เหง้า

ลำต้น ที่อยู่ใต้ดิน ของ พืช บาง ชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน
ต้น เดิม, ต้นวงศ์

อ้างอิง[แก้ไข]

↑ Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.

เข้าถึงจาก "https://th.wiktionary.org/w/index.php?title=เหง้า&oldid=1885365"

หมวดหมู่:

หมวดหมู่ที่ซ่อนอยู่:

หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม