ᦄᧁᧉ
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰŋawꟲ¹, จากภาษาจีนเก่า 藕 (OC *ŋoːʔ, “รากบัว”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เหง้า, ภาษาลาว ເຫງົ້າ (เหง็้า), ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨦᩮᩢ᩶ᩣ (หเงั้า), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨦᩮᩢ᩶ᩣ (หเงั้า), ภาษาไทใหญ่ ငဝ်ႈ (ง้ว)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ŋaw˩˧/
คำนาม[แก้ไข]
ᦄᧁᧉ (หฺเง้า) (อักษรไทธรรม ᩉ᩠ᨦᩮᩢ᩶ᩣ)
คำประสม[แก้ไข]
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ᦄᧁᧉ (หฺเง้า)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทลื้อ
- คำนามภาษาไทลื้อ
- คำนามภาษาไทลื้อในอักษรไทลื้อใหม่
- ภาษาไทลื้อ terms with redundant head parameter
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทลื้อ/l
- คำลักษณนามภาษาไทลื้อ
- คำลักษณนามภาษาไทลื้อในอักษรไทลื้อใหม่