เค้า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เค้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	káo
	ราชบัณฑิตยสภา	khao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaw˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

เค้า

1. สิ่งที่เป็นเครื่องกำหนดหมายบอกให้รู้

   ฝนตั้งเค้า

2. สิ่งที่ส่อแสดงให้รู้ได้ว่ามีลักษณะเหมือนสิ่งอื่น

   นาย ก มีเค้าหน้าเหมือนนาย ข

3. ต้นเงื่อน

   ต้นเค้า

4. รูปหรือรูปความโดยย่อ

   เขียนพอให้เห็นเป็นเค้า

5. ร่องรอย

   พอได้เค้า

6. (ล้าสมัย) เหง้า

   โคตรเค้าเหล่ากอ

รากศัพท์ 2

คำสรรพนาม

เค้า

1. (ล้าสมัย) ข้า (อนันตวิภาค)

รากศัพท์ 3

คำนาม

เค้า

1. ตัวเงินหรือวัตถุที่ใช้แทนตัวเงิน เช่นเมล็ดมะขามเป็นต้นที่เป็นทุนซึ่งตั้งไว้สำหรับเล่นในบ่อนการพนันบางชนิด เรียกผู้ถือต้นทุนในการพนันว่า ถุงเค้า

รากศัพท์ 4

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡawꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຄົ້າ (เค็้า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႉ (ก๎ว), ภาษาพ่าเก ကွ် (เกา), ภาษาไทใต้คง ᥐᥝᥳ (เก๎า), ภาษาไทดำ ꪹꪁ꫁ꪱ (เก้̱า), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาจ้วง gaeux meuz (เก้าแมว, “เค้าแมว”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง due kaeux (ตัวเค้า, “เค้าแมว”)

คำนาม

เค้า

1. ชื่อนกหลายชนิดในวงศ์ Strigidae ขนนุ่ม หัวใหญ่ ตาโต ตัวลาย ออกหากินเวลากลางคืน กลางวันหลบพักผ่อนตามต้นไม้ มีหลายชนิด

รากศัพท์ 5

แผลงมาจาก เขา

คำสรรพนาม

เค้า

1. เขา
2. ตนเอง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaw˦˥/

คำคุณศัพท์

เค้า (ต้องการถอดอักษร)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩮᩢ᩶ᩤ (เคั้า)

ภาษาปักษ์ใต้

รูปแบบอื่น

• (ตามนิรุกติศาสตร์) เขา

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kʰaw˦˥/
• คำอ่านภาษาไทย:เค้า

คำสรรพนาม

เค้า

1. เขา