รู้

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *rɯːwᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩪ᩶ ‎(รู้), ภาษาอีสาน ฮู้, ภาษาลาว ຮູ້ ‎(ฮู้), ภาษาไทลื้อ ᦣᦴᧉ ‎(ฮู้), ภาษาไทใหญ่ ႁူႉ ‎(หู๋), ภาษาอาหม 𑜍𑜥 ‎(รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 ‎(รุบ์), ภาษาจ้วง rox

การออกเสียง

พยางค์	รู้
สัทอักษรสากล	/ruː˦˥/

คำกริยา

รู้ (คำอาการนาม การรู้ หรือ ความรู้)

1. แจ้ง, เข้าใจ, ทราบ