ฮู้
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาแต้จิ๋ว 符 (ฮู้ hu5, “สัญลักษณ์; ยันต์”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ฮู้ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | húu |
ราชบัณฑิตยสภา | hu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /huː˦˥/(ส) |
คำนาม[แก้ไข]
ฮู้
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ฮู้ (คำอาการนาม ก๋ารฮู้ หรือ ก๋านฮู้ หรือ กำฮู้ หรือ ความฮู้)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩪ᩶ (รู้)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *rɯːwᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย รู้, ภาษาคำเมือง ᩁᩪ᩶ (รู้), ภาษาลาว ຮູ້ (ฮู้), ภาษาไทลื้อ ᦣᦴᧉ (ฮู้), ภาษาไทดำ ꪭꪴ꫁ (ฮุ้), ภาษาไทใหญ่ ႁူႉ (หู๎), ภาษาอาหม 𑜍𑜥 (รู) หรือ 𑜍𑜤𑜈𑜫 (รุว์), ภาษาจ้วง rox, ภาษาแสก รอ
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [huː˦˥]
คำกริยา[แก้ไข]
ฮู้ (อาการนาม การฮู้)
หมวดหมู่:
- ภาษาไทย:ยืมจากภาษาแต้จิ๋ว
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ฮ
- ไทย terms with redundant head parameter
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาอีสาน:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาอีสาน:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- ศัพท์ภาษาอีสานที่มีการออกเสียง IPA
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน