ผี

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: , ผ., ผิ, ผุ, ผู่, และ ผู้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *priːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ผี, ภาษาลาว ຜີ (ผี), ภาษาคำเมือง ᨹᩦ (ผี), ภาษาไทลื้อ ᦕᦲ (ผี), ภาษาไทดำ ꪠꪲ (ฝิ), ภาษาไทใหญ่ ၽီ (ผี), ภาษาอาหม 𑜇𑜣 (ผี), ภาษาจ้วง bi/fangz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pi

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ผี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpǐi
ราชบัณฑิตยสภาphi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰiː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ผี (คำลักษณนาม ตน or ตัว)

  1. สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับ มองไม่เห็นตัว แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้ มีทั้งดีและร้าย
    ผีปู่ย่าตายาย
    ผีเรือน
    ผีห่า
  2. (ภาษาปาก) เรียกคนที่ตายไปแล้ว
  3. (ภาษาปาก) ศพ
  4. (โบราณ) เทวดา
  5. (ภาษาปาก) เรียกบุคคลที่หมกมุ่นในการพนันว่า ผีการพนันเข้าสิง

คำประสม[แก้ไข]

คำพ้องความหมาย[แก้ไข]

  1. ดูเพิ่ม อรรถาภิธาน:ผี

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ผี

  1. (ภาษาปาก) เลว
    คนผี
  2. (ภาษาปาก) ที่ซื้อมาจากจุดจำหน่ายทางการแล้วลอบขายต่อในราคาสูง
    บัตรผี, ตั๋วผี
    บัตรเข้าชมที่ลอบขายหน้างาน
  3. (ภาษาปาก) ไม่มีอยู่จริง, ไม่มีตัวตน
    บัตรผี
    คะแนนที่ทำให้คะแนนโหวตเพิ่มแต่ไม่มีบัตรอยู่จริง
    ชื่อผี
    ชื่อบุคคลที่ปรากฏในทะเบียนบ้านแต่ไม่มีตัวตน เพื่อสวมสิทธิ์เป็นต้น

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ผี

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨹᩦ (ผี)