bi

ภาษาจีนกลาง

การถอดเป็นอักษรโรมัน

bi (bi⁵／bi⁰, จู้อิน ˙ㄅㄧ)

1. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 匂
2. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 嬶
3. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 幤
4. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 萞
5. ฮั่นยฺหวี่พินอินของ 襅
6. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bī.
7. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bí.
8. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bǐ.
9. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ bì.

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *piːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปี, ภาษาคำเมือง ᨸᩦ (ปี), ภาษาลาว ປີ (ปี), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲ (ปี), ภาษาไทใหญ่ ပီ (ปี), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤ (ปี), ภาษาพ่าเก ပီ (ปี), ภาษาอาหม 𑜆𑜣 (ปี), ภาษาปู้อี bil

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pi˨˦/
• เลขวรรณยุกต์: bi¹
• การแบ่งพยางค์: bi
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): ปี^{จัตวา}

คำนาม

bi (สือดิบ 𭯌, 𭽨, 𭙂, อักขรวิธี 1957–1982 bi)

1. ปี

คำพ้องความ

• nienz

ภาษาเวียดนาม

รากศัพท์

Borrowed from ภาษาฝรั่งเศส bille.

การออกเสียง

• (ฮานอย) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [ʔɓi˧˧]
• (เว้) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [ʔɓɪj˧˧]
• (นครโฮจิมินห์) สัทอักษรสากล ^{(คำอธิบาย)}: [ʔɓɪj˧˧]

คำนาม

(คำลักษณนาม cục, hòn, viên) bi

1. ...