พยางค์
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี พฺยางฺค; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພະຍາງ (พะยาง), ภาษาเขมร ព្យាង្គ (พฺยางฺค)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พะ-ยาง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pá-yaang |
| ราชบัณฑิตยสภา | pha-yang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰa˦˥.jaːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]พยางค์ (คำลักษณนาม พยางค์)
- (ภาษาศาสตร์) ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ
- คำพ้องความ: (ไม่ทางการ) คำ
- กะ มี 1 พยางค์
- กระเป๋า มี 2 พยางค์
- พยากรณ์ มี 3 พยางค์