ตาย

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *p.taːjᴬ ‎(“ตาย”)

การออกเสียง

เสียงอ่านแบบไทย	ตาย
สัทอักษรสากล	/täːj˧/

รากศัพท์ 1

คำกริยา

ตาย ‎(คำอาการนาม การตาย หรือ ความตาย)

1. สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต
   • สภาวะสมองตาย
2. เคลื่อนไหวไม่ได้
   • มือตาย
   • ตีนตาย
3. ไม่เดินเพราะเครื่องเสียหรือหยุดเป็นต้น
   • รถยนต์ตาย
   • นาฬิกาตาย
4. ยืนแต้มอยู่อย่างเดียว
   • ลูกเต๋าตายหก
5. ลักษณะที่ประตูในการเล่นการพนันบางประเภท เช่น โป ถั่ว ไม่ออกเลย หรือนาน ๆ จึงจะออกสักครั้งหนึ่ง
6. ผิดตามที่กติกากำหนดไว้ในการเล่นกีฬาหรือการละเล่นบางชนิด

คำแปลภาษาอื่น

สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, สิ้นสภาพของการมีชีวิต

• จอร์เจีย: იღუპება ‎(อีฆู̄แป͓บา), სიკვდილი ‎(ซีก͓ฝดีลี), გარდაცვალება ‎(ก̱ารดาท͡ซฝาแลบา), დაღუპვა ‎(ดาฆู̄ป͓ฝา)
• จีน:

  จีนกลาง: 死 (zh) ‎(sǐ), 亡 (zh) ‎(wáng), (formal) 去世 (zh) ‎(qùshì)

• ญี่ปุ่น: 死ぬ (ja) ‎(しぬ; shinu), 亡くなる ‎(なくなる, nakunaru) (euphemistic)

• ลาว: ຕາຍ ‎(ตาย̃)
• อังกฤษ: die, dead
• อาหรับ: ماتَ สมบูรณ์ ‎(มاตะ), يموت ไม่สมบูรณ์ ‎(ยมวต)
• ไอนุ: ライ ‎(ray)

รากศัพท์ 2

คำกริยาวิเศษณ์

ตาย

1. คำประกอบท้ายประโยคหรือหน้าประโยค หมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก
   • ร้อนจะตาย
   • ตายละทีนี้

คำอุทาน

ตาย

1. คำเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น
   • อุ๊ยตาย
   • ตายแล้ว