ตาย

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	ตาย
สัทอักษรสากล	/taːj˧/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *p.taːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕາຍ ‎(ตาย̃), ภาษาไทลื้อ ᦎᦻ ‎(ตาย), ภาษาไทใหญ่ တၢႆ ‎(ตาย), ภาษาอาหม 𑜄𑜩 ‎(ตย์), ภาษาจ้วง dai

คำกริยา

ตาย (คำอาการนาม การตาย หรือ ความตาย)

1. สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต

   สภาวะสมองตาย

2. เคลื่อนไหวไม่ได้

   มือตาย

   ตีนตาย

3. ไม่เดินเพราะเครื่องเสียหรือหยุดเป็นต้น

   รถยนต์ตาย

   นาฬิกาตาย

4. ยืนแต้มอยู่อย่างเดียว

   ลูกเต๋าตายหก

5. ลักษณะที่ประตูในการเล่นการพนันบางประเภท เช่น โป ถั่ว ไม่ออกเลย หรือนาน ๆ จึงจะออกสักครั้งหนึ่ง
6. ผิดตามที่กติกากำหนดไว้ในการเล่นกีฬาหรือการละเล่นบางชนิด

คำแปลภาษาอื่น

สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, สิ้นสภาพของการมีชีวิต

• จอร์เจีย: იღუპება ‎(อีฆู̄แป͓บา), სიკვდილი ‎(ซีก͓ฝดีลี), გარდაცვალება ‎(ก̱ารดาท͡ซฝาแลบา), დაღუპვა ‎(ดาฆู̄ป͓ฝา)
• จีน:

  จีนกลาง: 死 (zh) ‎(sǐ), 亡 (zh) ‎(wáng), (formal) 去世 (zh) ‎(qùshì)

• ญี่ปุ่น: 死ぬ (ja) ‎(しぬ; shinu), 亡くなる ‎(なくなる, nakunaru) (euphemistic)

• ลาว: ຕາຍ ‎(ตาย̃)
• อังกฤษ: die, dead
• อาหรับ: ماتَ‏ สมบูรณ์ ‎(มاตะ), يموت‏ ไม่สมบูรณ์ ‎(ยมวต)
• ไอนุ: ライ ‎(ray)

รากศัพท์ 2

คำกริยาวิเศษณ์

ตาย

1. คำประกอบท้ายประโยคหรือหน้าประโยค หมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก

   ร้อนจะตาย

   ตายละทีนี้

คำอุทาน

ตาย

1. คำเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น

   อุ๊ยตาย

   ตายแล้ว