หยุด

ดูเพิ่ม: หยด และ หยัด

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຢຸດ (อยุด), คำเมือง ᩀᩩᨯ (ยุ̱ด) หรือ ᩀᩩᨠ (ยุ̱ก), ไทลื้อ ᦊᦹᧆ (หฺยืด), พ่าเก ယုတ် (ยุต์); เป็นไปได้ว่าร่วมรากกับ อุด

การแบ่งพยางค์		หฺยุด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yùt
	ราชบัณฑิตยสภา	yut
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/jut̚˨˩/^{(สัมผัส)}

หยุด (คำอาการนาม การหยุด)

(อกรรม) ชะงัก
งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด
(อกรรม) อยู่นิ่ง, อยู่กับ ที่
รถหยุด
(สกรรม) พัก
หยุดงานตอนเที่ยง
(สกรรม) ไม่กระทำ ต่อ
หยุดกิจการ
(อกรรม) เลิก
เขาพูดไม่หยุด
(สกรรม) ทำ ให้เคลื่อน ไป ไม่ได้, ทำ ให้ไม่ทำ ต่อ
หยุดมัน!

พวกเอ็งหยุดข้าไม่ได้หรอก

ชะงัก

อยู่นิ่ง

พัก

ไทลื้อ: ᦌᧁ (เซา), ᦍᧂᧉ (ยั้ง)
ไทใหญ่: ယင်ႉ (shn) (ยั๎ง), လိုဝ်ႈ (shn) (ลึ้ว), ဢွင်း (shn) (อ๊อ̂ง), သင်ႉ (shn) (สั๎ง), သဝ်း (shn) (ส๊ว), ၵိုတ်း (shn) (กึ๊ต)
ลาว: ເຊົາ (lo) (เซ็า), ຢຸດ (lo) (อยุด), ຢັ້ງ (lo) (อยั้ง), ພັກ (lo) (พัก)
อังกฤษ : rest (en), have a break (en)

ไม่กระทำต่อ

เลิก

ทำให้เคลื่อนไปไม่ได้

หยุด (คำอาการนาม ก๋ารหยุด หรือ ก๋านหยุด)