ประตู
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่ากร่อนมาจาก ปาก + ตู ซึ่งคำหลังมาจากภาษาไทดั้งเดิม *tuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩪ (ตู) (เก่า) หรือ ᨸᨲᩪ (ปตู) (ใหม่), ภาษาปักษ์ใต้ ตู, ภาษาลาว ປະຕູ (ปะตู), ภาษาไทใหญ่ တူ (ตู), ภาษาปู้อี dul, ภาษาจ้วง dou หรือ du
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปฺระ-ตู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bprà-dtuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | pra-tu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pra˨˩.tuː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ประตู (คำลักษณนาม ประตู or บาน)
- ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้
- ประตูบ้าน
- ประตูเมือง
- ช่อง, ทาง
- ไม่มีประตูสู้
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ประตูฟุตบอล
- ประตูรักบี้
- ช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการเล่นการพนันบางชนิด อย่างถั่ว โป ไฮโล น้ำเต้า
- ถูกประตูเดียว
- กิน 3 ประตู
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือน
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ประตู
คำประสม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- คำประสมภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ประตู
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม บาน
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+