ถั่ว
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ถั่ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tùua |
| ราชบัณฑิตยสภา | thua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰua̯˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 豆 (MC dəuH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาเขิน ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาลาว ຖົ່ວ (ถ็่ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦏᧈ (โถ่), ภาษาไทดำ ꪖ꪿ꪺ (ถั่ว), ภาษาไทใหญ่ ထူဝ်ႇ (ถู่ว)
คำนาม[แก้ไข]
ถั่ว
- ชื่อไม้เถาหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Leguminosae ใช้ฝักหรือเมล็ดเป็นอาหาร เช่น ถั่วเขียว [Vigna radiata (L.) R. Wilezek] ถั่วเหลืองหรือถั่วแระ [Glycine max (L.) Merr.]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ชื่อไม้เถา
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาหมิ่นใต้ 攤／摊 (tuan1, “กระจายออก, เปิดออก”)
คำนาม[แก้ไข]
ถั่ว
- ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง ใช้ถ้วยครอบเบี้ย โดยมากใช้เบี้ยจั่น เมล็ดมะขาม หรือ เมล็ดละหุ่งเป็นต้น แล้วแจงออกเป็นคะแนนทีละ 4 ครั้งสุดท้ายถ้าเหลือ 1 เรียกว่า ออกหน่วย ถ้าเหลือเศษ 2, 3 เรียกว่า ออก 2 ออก 3 ถ้าเหลือ 4 เรียกว่า ออกครบ มีประตูแทง 4 ประตู คือ หน่วย สอง สาม และครบ ส่วนวิธีแทงได้นำวิธีแทงโปมาใช้ มี เหม็ง กั๊ก เลี่ยม อ๋อ ชั้ว ถ่อ และ อา, โปกำ ก็เรียก