สุดท้าย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		สุด-ท้าย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sùt-táai
	ราชบัณฑิตยสภา	sut-thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sut̚˨˩.tʰaːj˦˥/^{(สัมผัส)}

สุดท้าย

ทีหลัง เพื่อน, หลัง สุด
เขาเป็นแขกคนสุดท้ายที่มาในงาน

เด็กคนนั้นทำการบ้านเสร็จเป็นคนสุดท้าย
เหลือ เพียง หนึ่ง เดียว
สมบัติชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่คือบ้าน

โอกาสสุดท้ายแล้วที่จะแก้ตัวได้