ละ

ดูเพิ่ม: ล่ะ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ละ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lá
	ราชบัณฑิตยสภา	la
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/laʔ˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ละ, ลาว ລະ (ละ), คำเมือง ᩃᩡ (ละ) หรือ ᩃ (ล), เขิน ᩃᩡ (ละ), ไทลื้อ ᦟᦰ (ละ); เทียบเขมร លះ (ละ) หรือ ស្រឡះ (สฺรฬะ), มอญ ဗၠး (พฺลห์)

คำกริยา

ละ (คำอาการนาม การละ)

1. (สกรรม) แยกตัวไปให้พ้นจากสิ่งที่เกี่ยวข้องอยู่

   ละถิ่นฐาน

   ละสังขาร

2. (สกรรม) ทิ้ง, ปล่อย, วาง, เลิก

   ละพยศ

3. (สกรรม) เว้นว่างคำหรือข้อความโดยใช้ เครื่องหมาย ฯ หรือ ฯลฯ หรือเขียนว่างเป็น จุด ๆ ดังนี้ ... หรือเว้นว่างไว้โดยใช้เครื่องหมาย รูป -"แสดงว่าคำหรือข้อความดังกล่าวซ้ำกับ บรรทัดบน.

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับจ้วงแบบจั่วเจียง lah (ละ, เลอะ, “ละ”)

คำคุณศัพท์

ละ

1. คำประกอบคำนามให้รู้ว่าเป็น หน่วยหนึ่ง ๆ หรือส่วนหนึ่ง ๆ ในจำนวนรวม ซึ่งกำหนดเป็นราย ๆ ไป

   กลุ่มละ 3 คน

   โบนัสปีละ 2 เดือน

รากศัพท์ 3

กร่อนมาจาก แล้ว

คำอนุภาค

ละ

1. คำประกอบกริยาเพื่อเน้น ความให้มีน้ำหนักหรือเพื่อบอกความแน่นอน

   จบละ

   เลิกละ

2. คำใช้ประกอบหน้าคำ ก็ ให้เป็น ละก็ เพื่อเน้นความให้กระชับขึ้น

   ผู้หญิง ละก็ขี้งอนทุกคน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /laʔ˦˥/

คำกริยา

ละ (คำอาการนาม ก๋ารละ หรือ ก๋านละ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩡ (ละ)