วาง

ดูเพิ่ม: ว่าง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *waːŋᴬ⁴; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩅᩤ᩠ᨦ (วา‍ง), ลาว ວາງ (วาง), ไทลื้อ ᦞᦱᧂ‎ (วาง‎), ไทดำ ꪫꪱꪉ (วาง), ไทใหญ่ ဝၢင်း (ว๊าง), ไทใต้คง ᥝᥣᥒᥰ (ว๊าง), อาหม 𑜈𑜂𑜫 (บง์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	waang
	ราชบัณฑิตยสภา	wang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/waːŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

วาง (คำอาการนาม การวาง)

1. ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งพ้นจากมือหรือบ่าเป็นต้นด้วยอาการกิริยาต่าง ๆ ตามที่ต้องการ

   วางข้าวของเรียงเป็นแถว

   วางกับดักหนู

   วางกระดานลงกับพื้น

   วางเสาพิงกับผนัง

2. กำหนด, ตั้ง

   วางกฎ

   วางเงื่อนไข

   วางรากฐาน

3. จัดเข้าประจำที่

   วางคน

   วางยาม

   วางกำลัง

4. ปล่อยวาง

   วางอารมณ์

   วางธุระ

5. (โบราณ, ใช้สำหรับพิษของสัตว์) ปล่อยด้วยการขบ กัด หรือต่อยเป็นต้น
6. (ใช้สำหรับยาหรือยาพิษ) ปล่อยเข้าสู่, ใช้

   วางยา

7. (โบราณ, ใช้สำหรับอาวุธ) ยิง
   • 2398, “แผ่นดินสมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราช ครั้งที่ 1”, in พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา, volume 1, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, published 2455, page 43:

     ทหารในค่ายก็วางปืนใหญ่น้อยออกไปต้องพลมอญล้มตายเปนอันมาก

   • 2460, “พระราชพงษาวดารกรุงเก่า ฉบับพระจักรพรรดิพงษ์เจ้ากรม (จาด)”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 8, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, page 81:

     มีพระบัณฑูรให้วางปืนใหญ่ออกไปพร้อมกันทั้งแปดบอก

8. (ร้อยกรอง) อาการที่เคลื่อนไปโดยรีบร้อน, ปล่อยออกไป, พุ่งออกไป

   ขี่ช้างวางวิ่ง