เว้น

ดูเพิ่ม: เวน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ເວັ້ນ (เวั้น), คำเมือง ᩅᩮ᩠᩶ᨶ (เว้น), เขิน ᩅᩮ᩠᩶ᨶ (เว้น), ไทลื้อ ᦞᦲᧃᧉ (วี้น), ไทดำ ꪹꪫꪸ꫁ꪙ (เวย้̂น), ไทใหญ่ ဝဵၼ်ႉ (เว๎น)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เว็้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wén
	ราชบัณฑิตยสภา	wen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wen˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

เว้น (คำอาการนาม การเว้น)

1. (สกรรม) แยกเอาออก (ไม่ให้พัวพันกันอยู่กับสิ่งซึ่งพึงกระทำหรือไม่พึงกระทำ)

   ทำเลขทุกข้อเว้นข้อ 4

   เปิดทุกวันเว้นวันนักขัตฤกษ์

   วันโกนไม่ละวันพระไม่เว้น

การใช้

เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป ถ้าต้องการให้ทราบชัดว่าเว้นด้วยลักษณะไหน ก็เอาคำอื่นซึ่งมีความหมายคล้ายคลึงกันมาประกอบเข้า เช่น งดเว้น ยกเว้น ละเว้น

ลูกคำ

• เว้นช่องไฟ
• เว้นแต่
• เว้นวรรค