ข้ามไปเนื้อหา

เวน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เว้น

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เวน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงween
ราชบัณฑิตยสภาwen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/weːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงเวร

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

เทียบอีสาน เวน (มอบ, มอบให้, ถวาย)[1]

คำกริยา

[แก้ไข]

เวน (คำอาการนาม การเวน)

  1. มอบหรือย้ายโอนในอาการที่สละกรรมสิทธิ์ซึ่งมีอยู่ในขณะนั้น
    เวนหน้าที่ให้ผู้รับผิดชอบคนต่อไป
    เวนราชสมบัติ

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

เทียบลาว ເວັນ (เวัน)

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

เวน

  1. (โบราณ) วัน[1]
    • 2398, “แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 2 (พระนเรศวรมหาราช)”, in พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา, volume 1, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, published 2455, page 209:
      ประทับร้อนแรมห้าเวนก็ถึงเมืองกาญจนบุรี เสด็จยังพลับพลาที่ประทับ สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จแรมพักช้างม้ารี้พลจัดกองทัพสามเวน

อ้างอิง

[แก้ไข]
  1. 1 2 ราชบัณฑิตยสภา (2563) พจนานุกรมโบราณศัพท์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา, กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, →ISBN, page 297