ถ้วย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]จากภาษาจีนยุคกลาง 斗 (MC tuwX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຖ້ວຍ (ถ้วย), ภาษาไทลื้อ ᦏᦽᧉ (โถ้ย), ภาษาปู้อี doix, ภาษาจ้วง duix, ภาษาลักเกีย ti² , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง tuoij (ถ้วย)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ท่วย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tûai |
| ราชบัณฑิตยสภา | thuai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰua̯j˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ท่วย | |
คำนาม
[แก้ไข]ถ้วย