ก้น
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *konᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກົ້ນ (ก็้น), ภาษาไทใหญ่ ၵူၼ်ႈ (กู้น), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ก้น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gôn |
| ราชบัณฑิตยสภา | kon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kon˥˩/ | |
คำนาม[แก้ไข]
ก้น
- ส่วนเบื้องล่างของลำตัวของคนหรือส่วนท้ายของลำตัวของสัตว์, โดยปริยายหมายความถึงบริเวณก้นด้วย
- ล้างก้น
- ส่วนล่างของภาชนะ, ตรงข้ามกับ ปาก
- ก้นหม้อ
- ส่วนสุดของห้วงหรือแอ่ง, ตรงข้ามกับ ปาก
- ก้นบ่อ
- ก้นเหว
- ก้นคลอง
- ส่วนสุดที่เหลือ
- ก้นเทียน
- ก้นบุหรี่
