ก้น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *konꟲ², จากภาษาไทดั้งเดิม *konꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠᩶ᨶ (ก็้น), ภาษาลาว ກົ້ນ (ก็้น), ภาษาไทลื้อ ᦂᦳᧃᧉ (กุ้น), ภาษาไทใหญ่ ၵူၼ်ႈ (กู้น), ภาษาไทใต้คง ᥐᥨᥢᥲ (โก้น), ภาษาพ่าเก ကုꩫ် (กุน์), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์), ภาษาซาปา kunꟲ¹, ภาษาจ้วง gunj (กุ้น, ก้น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gunj (กุ้น, ก้น)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ก้น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgôn
ราชบัณฑิตยสภาkon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kon˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ก้น

  1. ส่วนเบื้องล่างของลำตัวของคนหรือส่วนท้ายของลำตัวของสัตว์
    ล้างก้น
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) บริเวณก้นด้วย
  3. ส่วนล่างของภาชนะ, ตรงข้ามกับ ปาก
    ก้นหม้อ
  4. ส่วนสุดของห้วงหรือแอ่ง, ตรงข้ามกับ ปาก
    ก้นบ่อ
    ก้นเหว
    ก้นคลอง
  5. ส่วนสุดที่เหลือ
    ก้นเทียน
    ก้นบุหรี่

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]