กิ๋น
ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]กิ๋น (คำอาการนาม ก๋ารกิ๋น หรือ ก๋านกิ๋น)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน)
ภาษาปักษ์ใต้
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]กิ๋น (คำอาการนาม ก่านกิ๋น)
อ้างอิง
[แก้ไข]- “กิ๋น” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7
ภาษาแสก
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย กิน, ภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ภาษาลาว ກິນ (กิน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ภาษาไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ภาษาไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์)
คำกริยา
[แก้ไข]กิ๋น