กิ๋น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

กิ๋น (คำอาการนาม ก๋ารกิ๋น or ก๋านกิ๋น)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน)

ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

กิ๋น (คำอาการนาม ก่านกิ๋น)

  1. กิน

อ้างอิง[แก้ไข]

  • กิ๋น” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7

ภาษาแสก[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย กิน, ภาษาคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ภาษาลาว ກິນ (กิน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ภาษาไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ภาษาไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์)

คำกริยา[แก้ไข]

กิ๋น

  1. กิน