ข้ามไปเนื้อหา

กิ๋น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กิ๋น (คำอาการนาม ก๋ารกิ๋น หรือ ก๋านกิ๋น)

  1. (สกรรม) รูปแบบอื่นของ ᨠᩥ᩠ᨶ (กิ‍น)

ภาษาปักษ์ใต้

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กิ๋น (คำอาการนาม ก่านกิ๋น)

  1. กิน

อ้างอิง

[แก้ไข]
  • กิ๋น” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7

ภาษาแสก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย กิน, คำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิ‍น), ลาว ກິນ (กิน), ไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), อาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์)

คำกริยา

[แก้ไข]

กิ๋น

  1. กิน