กึ๋น
ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว [Term?][1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กึ๋น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gʉ̌n |
ราชบัณฑิตยสภา | kuen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɯn˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
กึ๋น
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ http://sealang.net/thai/chinese/modern.htm
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 13.
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- แต้จิ๋ว term requests
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:กายวิภาคศาสตร์