แหลม
หน้าตา
ดูเพิ่ม: แหล่ม
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰlɛːmᴬ¹, จากไทดั้งเดิม *ʰleːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน แหลม, ลาว ແຫຼມ (แหลม), คำเมือง ᩉᩖᩯᨾ (หแลม), เขิน ᩉᩖᩯᨾ (หแลม), ไทลื้อ ᦶᦜᧄ (แหฺลม), ไทดำ ꪵꪨꪣ (แหฺลม), ไทขาว ꪵꪨꪣ, ไทใหญ่ လႅမ် (แลม), ไทใต้คง ᥘᥦᥛᥴ (แล๋ม), จ้วง lem หรือ liem, จ้วงแบบจั่วเจียง liem; เทียบไหลดั้งเดิม *tçʰəːm, ออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cazem (ซึ่งเป็นรากของมาเลเซีย tajam, ตากาล็อก matalim)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น} | แหฺลม | แหฺล็ม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lɛ̌ɛm | lɛ̌m |
ราชบัณฑิตยสภา | laem | laem | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɛːm˩˩˦/(สัมผัส) | /lɛm˩˩˦/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]แหลม (คำอาการนาม ความแหลม)
- มีปลายเสี้ยมคม
- มีดปลายแหลม
- ไว, ฉลาด
- ปัญญาแหลม
- ชำนาญจนรู้ได้ทันทีว่าอะไรจริงอะไรไม่จริงเป็นต้น
- ตาแหลม
- มีระดับสูง
- เสียงแหลม
- จัด
- รสหวานแหลม
คำนาม
[แก้ไข]แหลม
คำกริยา
[แก้ไข]แหลม (คำอาการนาม การแหลม)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lɛːm˨˦/
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]แหลม (คำอาการนาม กำแหลม หรือ ความแหลม)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩖᩯᨾ (หแลม)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]แหลม
- อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩖᩯᨾ (หแลม)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วง/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːm
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛm
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย