แหลม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: แหล่ม

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰlɛːmᴬ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰleːmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຫຼມ (แหลม), ภาษาไทใหญ่ လႅမ် (แลม), ภาษาไทดำ ꪵꪨꪣ (แหฺลม), ภาษาไทใต้คง ᥘᥦᥛᥴ (แล๋ม), ภาษาจ้วง lem หรือ liem, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง liem; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *tçʰəːm, ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cazem (ซึ่งเป็นรากของภาษามาเลเซีย tajam, ภาษาตากาล็อก matalim)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{เสียงสระสั้น}
แหฺลมแหฺล็ม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlɛ̌ɛmlɛ̌m
ราชบัณฑิตยสภาlaemlaem
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lɛːm˩˩˦/(สัมผัส)/lɛm˩˩˦/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

แหลม (คำอาการนาม ความแหลม)

  1. มีปลายเสี้ยมคม
    มีดปลายแหลม
  2. ไว, ฉลาด
    ปัญญาแหลม
  3. ชำนาญจนรู้ได้ทันทีว่าอะไรจริงอะไรไม่จริงเป็นต้น
    ตาแหลม
  4. มีระดับสูง
    เสียงแหลม
  5. จัด
    รสหวานแหลม

คำนาม[แก้ไข]

แหลม

  1. แผ่นดินหรือภูเขาที่ยื่นล้ำออกไปในทะเลหรือมหาสมุทร

คำกริยา[แก้ไข]

แหลม (คำอาการนาม การแหลม)

  1. ล่วงล้ำ