ข้ามไปเนื้อหา

เสี้ยม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เสียม

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəmꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿ᩶ᨾ (สย้ม), ภาษาเขิน ᩈ᩠ᨿ᩶ᨾ (สย้ม), ภาษาลาว ສ້ຽມ (ส้ย̂ม), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧄᧉ (เส้ม), ภาษาไทใหญ่ သဵမ်ႈ (เส้ม), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥛᥲ (เส้ม), ภาษาพ่าเก ꩬိမ် (สิม์), ภาษาอาหม *𑜏𑜢𑜉𑜫 (*สิม์), ภาษาจ้วง siemj (เสี้ยม-แหลมมาก)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เซี่ยม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsîiam
ราชบัณฑิตยสภาsiam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sia̯m˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

เสี้ยม (คำอาการนาม การเสี้ยม)

  1. ทำให้แหลม
    เสี้ยมไม้
  2. โดยปริยายหมายความว่า ยุแหย่ให้เขาแตกกันหรือทะเลาะกัน

ลูกคำ

[แก้ไข]

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เสี้ยม (คำอาการนาม ความเสี้ยม)

  1. มีลักษณะค่อนข้างแหลม
    หน้าเสี้ยม
    คางเสี้ยม