เสี้ยม
ดูเพิ่ม: เสียม
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəmꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿ᩶ᨾ (สย้ม), ภาษาเขิน ᩈ᩠ᨿ᩶ᨾ (สย้ม), ภาษาลาว ສ້ຽມ (ส้ย̂ม), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧄᧉ (เส้ม), ภาษาไทใหญ่ သဵမ်ႈ (เส้ม), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥛᥲ (เส้ม), ภาษาพ่าเก ꩬိမ် (สิม์), ภาษาอาหม *𑜏𑜢𑜉𑜫 (*สิม์), ภาษาจ้วง siemj (เสี้ยม-แหลมมาก)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เซี่ยม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sîiam |
| ราชบัณฑิตยสภา | siam | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sia̯m˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]เสี้ยม (คำอาการนาม การเสี้ยม)
ลูกคำ
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เสี้ยม (คำอาการนาม ความเสี้ยม)