คม
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kom |
| ราชบัณฑิตยสภา | khom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰom˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | คมน์ | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ตัดมาจาก บังคม, จากภาษาเขมร បង្គំ (บงฺคํ)
คำกริยา
[แก้ไข]คม
การใช้
[แก้ไข]ราชาศัพท์ว่า ทรงคม ในความหมายว่า ทรงไหว้
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน คม, ภาษาลาว ຄົມ (ค็ม), ภาษาเขิน ᨤᩫ᩠ᨾ (ฅ็ม), ภาษาไทลื้อ ᦆᦳᧄ (ฅุม), ภาษาไทใหญ่ ၶူမ်း (ขู๊ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜪 (ขุํ), ภาษาแสก กฺั๊ม, ภาษาจ้วง hoemz (ฮม)
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) ฅม
คำนาม
[แก้ไข]คม
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]คม (คำอาการนาม ความคม)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/om
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมร
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมร
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย