สามารถ

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต समर्थ (สมรฺถ); เทียบบาลี สมตฺถ

การแบ่งพยางค์		สา-มาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎa-mâat
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	sa-mat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/saː˩˩˦.maːt̚˥˩/^{(สัมผัส)}

สามารถ

(ช่วย) เป็น คำ ช่วย กริยา บอก ว่า มี คุณสมบัติ ที่จะ ทำ ได้
เขาสามารถเดินได้ชั่วโมงละ 5 กิโลเมตร

เพื่อนฉันสามารถขี่จักรยานไต่ลวดได้

คำช่วยกริยาบอกว่ามีคุณสมบัติที่จะทำได้

สามารถ (คำอาการนาม ความสามารถ)

มีคุณสมบัติที่จะทำได้ โดย เฉพาะ ทาง ความรู้หรือ ความ ชำนาญ เป็นต้น
ลูกเขาเป็นคนสามารถ เรียนอะไรก็เรียนได้