ปาก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ป̄าก, ปากฺี, และ ป้าก

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia
ปากของมนุษย์

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *paːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปาก, ภาษาลาว ປາກ (ปาก), ภาษาคำเมือง ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱᧅ (ปาก), ภาษาไทดำ ꪜꪱꪀ (ปาก), ภาษาไทใหญ่ ပၢၵ်ႇ (ป่าก), ภาษาอาหม 𑜆𑜀𑜫 (ปก์), ภาษาแสก ป̄าก, ภาษาจ้วง bak

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปาก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpàak
ราชบัณฑิตยสภาpak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ปาก

  1. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า ใช้สำหรับกินอาหาร และออกเสียง
  2. โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย
  3. ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห
  4. ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก, ถ้าเป็นทางทะเล เรียกว่า ปากน้ำ, ปากแม่น้ำ เช่น ปากพูน ปากเซ
  5. กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำลักษณนาม[แก้ไข]

ปาก

  1. เรียกสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน 2 ปาก พยาน 3 ปาก

คำกริยา[แก้ไข]

ปาก

  1. พูด
    ดีแต่ปาก

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:ปาก

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ปาก

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)

คำกริยา[แก้ไข]

ปาก (คำอาการนาม ก๋ารปาก or ก๋านปาก)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ปาก (คำอาการนาม การปาก)

  1. พูด