ปาก
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
| พจนานุกรมภาพ | ||
|---|---|---|
| ||
|
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *paːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก), ภาษาลาว ປາກ (ปาก), ภาษาไทใหญ่ ပၢၵ်ႇ (ป่าก), ภาษาไทดำ ꪜꪱꪀ (ปาก), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱᧅ (ปาก), ภาษาอาหม 𑜆𑜀𑜫 (ปก์), ภาษาแสก ป̄าก, ภาษาจ้วง bak
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปาก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpàak |
| ราชบัณฑิตยสภา | pak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /paːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ปาก
- อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า ใช้สำหรับกินอาหาร และออกเสียง
- โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย
- ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห
- ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก, ถ้าเป็นทางทะเล เรียกว่า ปากน้ำ, ปากแม่น้ำ เช่น ปากพูน ปากเซ
- กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
อวัยวะที่ใช้สำหรับกินอาหารและออกเสียง
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ปาก
- เรียกสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน 2 ปาก พยาน 3 ปาก
คำกริยา[แก้ไข]
ปาก
- พูด
- ดีแต่ปาก
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ปาก
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ปาก
- อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)
คำกริยา[แก้ไข]
ปาก (คำอาการนาม ก๋ารปาก or ก๋านปาก)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ปาก (อาการนาม การปาก)
หมวดหมู่:
- พจนานุกรมภาพ
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːk̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:กายวิภาคศาสตร์
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน