คาง
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คาง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kaang |
| ราชบัณฑิตยสภา | khang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaːŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɢaːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣᩤ᩠ᨦ (คาง), ลาว ຄາງ (คาง), ไทลื้อ ᦅᦱᧂ (คาง), ไทดำ ꪁꪱꪉ (ก̱าง), ไทใหญ่ ၵၢင်း (ก๊าง), อาหม 𑜀𑜂𑜫 (กง์), จ้วง hangz, ปู้อี haangz; เทียบไหลดั้งเดิม *ɦaːŋ, มอญ-เขมรดั้งเดิม *kaaŋʔ (“คาง; ขากรรไกร”), เหมื่อง cáng
คำนาม
[แก้ไข]คาง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ส่วนของร่างกายที่สุดขากรรไตร อยู่ใต้ปาก
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]คาง
- ชื่อไม้ต้นชนิด Albizia lebbeckoides Benth. ในวงศ์ Leguminosae ใบคล้ายใบกระถิน เนื้อไม้สีน้ำตาลแก่ แข็ง, พายัพเรียก กาง
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xaːŋ˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- th:กายวิภาคศาสตร์
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง