เนื้อ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เนื้อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nʉ́ʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | nuea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɯa̯˦˥/ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *n.mɤːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩮᩥ᩶ᩬᩋ (เนิ้ออ), ภาษาลาว ເນຶ້ອ (เนึ้อ) หรือ ເນື້ອ (เนื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦓᦲᧉ (เนี้), ภาษาไทใหญ่ ၼိူဝ်ႉ (เนิ๎ว), ภาษาอาหม 𑜃𑜢𑜤𑜈𑜫 (นึว์), ภาษาจ้วง noh
คำนาม[แก้ไข]
เนื้อ
- ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป
- เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร
- แกงเนื้อ
- สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ
- เนื้อไม้
- เนื้อเงิน
- เนื้อทอง
- ส่วนที่อยู่ถัดเปลือกของผลไม้ต่าง ๆ
- เนื้อมะม่วง
- เนื้อทุเรียน
- สิ่งที่ประกอบกันเป็นตัวอาหาร, คู่กับ น้ำ
- แกงมีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
- เอาแต่เนื้อ ๆ
- สาระสำคัญ
- เนื้อเรื่อง
- คุณสมบัติของเนื้อทองคำและเงินเป็นต้น
- ทองเนื้อเก้า
- เงินเนื้อบริสุทธิ์
- (โบราณ) ราคาทองคำเป็นเงินบาทตามคุณภาพของเนื้อทอง เช่น ทองคำหนัก 1 บาท เป็นราคาเงิน 8 บาท เรียกว่า ทองเนื้อแปด, ถ้าเป็นราคาเงิน 9 บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้าน้ำ
- โดยปริยายหมายความว่า ทุนเดิม, เงิน, ทรัพย์
- เข้าเนื้อ
- ชักเนื้อ
- ควักเนื้อตัวเอง
- (ภาษาปาก) กัญชา
คำพ้องความหมาย[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เนื้อ
