เนื้อ
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | เนื้อ |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /nɯa̯˦˥/ |
รากศัพท์ 1[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *n.mɤːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩮᩥ᩶ᩬᩋ (เนิ้ออ), ภาษาลาว ເນຶ້ອ (เนึ้อ) หรือ ເນື້ອ (เนื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦓᦲᧉ (เนี้), ภาษาไทใหญ่ ၼိူဝ်ႉ (เนิ๎ว), ภาษาอาหม 𑜃𑜢𑜤𑜈𑜫 (นึว์), ภาษาจ้วง noh
คำนาม[แก้]
เนื้อ
- ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป
- เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร
-
แกงเนื้อ
-
- สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ
-
เนื้อไม้
-
เนื้อเงิน
-
เนื้อทอง
-
- ส่วนที่อยู่ถัดเปลือกของผลไม้ต่าง ๆ
-
เนื้อมะม่วง
-
เนื้อทุเรียน
-
- สิ่งที่ประกอบกันเป็นตัวอาหาร, คู่กับ น้ำ
-
แกงมีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
-
เอาแต่เนื้อ ๆ
-
- สาระสำคัญ
-
เนื้อเรื่อง
-
- คุณสมบัติของเนื้อทองคำและเงินเป็นต้น
-
ทองเนื้อเก้า
-
เงินเนื้อบริสุทธิ์
-
- (โบราณ) ราคาทองคำเป็นเงินบาทตามคุณภาพของเนื้อทอง เช่น ทองคำหนัก 1 บาท เป็นราคาเงิน 8 บาท เรียกว่า ทองเนื้อแปด, ถ้าเป็นราคาเงิน 9 บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้าน้ำ
- โดยปริยายหมายความว่า ทุนเดิม, เงิน, ทรัพย์
-
เข้าเนื้อ
-
ชักเนื้อ
-
ควักเนื้อตัวเอง
-
- (ภาษาปาก) กัญชา
คำพ้องความหมาย[แก้]
รากศัพท์ 2[แก้]
คำนาม[แก้]
เนื้อ
