ควาย
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣwaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย), ภาษาลาว ຄວາຍ (ควาย̃), ภาษาไทลื้อ ᦩᦻ (ฅฺวาย), ภาษาไทดำ ꪁꪫꪱꪥ (ก̱วาย), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥭᥰ (ฃ๊าย), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢႆး (กฺว๊าย), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜩 (ขอ̂ย์) หรือ 𑜁𑜩 (ขย์), ภาษาจ้วง vaiz, ภาษาแสก ว๊าย
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คฺวาย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaai |
ราชบัณฑิตยสภา | khwai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːj˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ควาย (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา
- (ภาษาปาก) คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ควาย
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม): ดูที่ อรรถาภิธาน:ควาย
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิด Bubalus bubalis
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ควาย (คำลักษณนาม ตั๋ว)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมืองที่ใช้คำลักษณนาม ตั๋ว
- ภาษาคำเมือง:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม