ควาย
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣwaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย), ภาษาลาว ຄວາຍ (ควาย̃), ภาษาไทลื้อ ᦩᦻ (ฅฺวาย), ภาษาไทดำ ꪁꪫꪱꪥ (ก̱วาย), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥭᥰ (ฃ๊าย), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢႆး (กฺว๊าย), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜩 (ขอ̂ย์) หรือ 𑜁𑜩 (ขย์), ภาษาจ้วง vaiz, ภาษาแสก ว๊าย
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | คฺวาย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaai |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːj˧/ | |
คำนาม[แก้ไข]
ควาย (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา
- (ภาษาปาก) โดยปริยายมักหมายความว่า คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด
คำพ้องความหมาย[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ควาย
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
- ภาษาชอง : กะปาว
- ภาษาอังกฤษ: water buffalo
