ควาย
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɣwaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย), อีสาน ควย, ลาว ຄວາຍ (ควาย), ไทลื้อ ᦩᦻ (ฅวาย), ไทดำ ꪁꪫꪱꪥ (กฺวาย), ไทขาว ꪅꪫꪱꪥ, ไทแดง ꪃꪫꪱꪥ, ไทใหญ่ ၵႂၢႆး (กฺว๊าย), ไทใต้คง ᥑᥣᥭᥰ (ฃ๊าย), อาหม 𑜁𑜨𑜩 (ขอ̂ย์) หรือ 𑜁𑜩 (ขย์), จ้วง vaiz, แสก ว๊าย
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คฺวาย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaai |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ควาย (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา
- คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ควาย
- (ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิด Bubalus bubalis
|
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ควาย
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ควาย (คำลักษณนาม ตั๋ว)
- รูปแบบอื่นของ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่หยาบคาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ดูหมิ่น
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล่วงเกิน
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเขมรเหนือ
- หน้าที่มีคำแปลภาษาจามตะวันออก
- หน้าที่มีคำแปลภาษาญัฮกุร
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเรอหวั่ง
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเลอเวือะตะวันตก
- หน้าที่มีคำแปลภาษาแสก
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอูรักลาโวยจ
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม
- th:สัตว์กีบคู่
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมืองที่ใช้คำลักษณนาม ตั๋ว
- nod:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม