ควาย

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣwaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย), ภาษาลาว ຄວາຍ (ควาย̃), ภาษาไทลื้อ ᦩᦻ (ฅฺวาย), ภาษาไทดำ ꪁꪫꪱꪥ (ก̱วาย), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥭᥰ (ฃ๊าย), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢႆး (กฺว๊าย), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜩 (ขอ̂ย์) หรือ 𑜁𑜩 (ขย์), ภาษาจ้วง vaiz, ภาษาแสก ว๊าย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺวาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwaai
	ราชบัณฑิตยสภา	khwai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰwaːj˧/(ส)

คำนาม

ควาย (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา
2. (ภาษาปาก) คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด

คำคุณศัพท์

ควาย

1. (ภาษาปาก) โง่
2. (ภาษาปาก) ใหญ่มาก

   หมีควาย

   กะเทยควาย

คำพ้องความ

(สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม): ดูที่ อรรถาภิธาน:ควาย

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิด Bubalus bubalis

• จีน:

  จีนกลาง: 水牛 (zh) (shuǐniú)

• ไทใหญ่: ၵႂၢႆး (shn) (กฺว๊าย)

• ลาว: ຄວາຍ (lo) (ควาย̃)
• อังกฤษ: water buffalo (en) (วอเทอร์ บัฟฟะโล)

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ควาย (คำลักษณนาม ตั๋ว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย)