ควาย

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɣwaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย), อีสาน ควย, ลาว ຄວາຍ (ควาย), ไทลื้อ ᦩᦻ (ฅฺวาย), ไทดำ ꪁꪫꪱꪥ (ก̱วาย), ไทขาว ꪅꪫꪱꪥ, ไทแดง ꪃꪫꪱꪥ, ไทใหญ่ ၵႂၢႆး (กฺว๊าย), ไทใต้คง ᥑᥣᥭᥰ (ฃ๊าย), อาหม 𑜁𑜨𑜩 (ขอ̂ย์) หรือ 𑜁𑜩 (ขย์), จ้วง vaiz, แสก ว๊าย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺวาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwaai
	ราชบัณฑิตยสภา	khwai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰwaːj˧/(สัมผัส)

คำนาม

ควาย (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Bubalus bubalis Linn. ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่กีบคู่ ลำตัวสีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ไม่ผลัดเขา ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม ครึ่งล่างของขาทั้งสี่มีขนสีขาวหรือขาวอมเทา

   คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ควาย

2. (ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด

คำคุณศัพท์

ควาย

1. (ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) โง่
2. (ภาษาปาก, สแลง) ใหญ่มาก

   หมีควาย

   กะเทยควาย

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิด Bubalus bubalis

• จีน:

  จีนกลาง: 水牛 (zh) (shuǐniú)

• ไทใหญ่: ၵႂၢႆး (shn) (กฺว๊าย)
• ลาว: ຄວາຍ (lo) (ควาย)
• อังกฤษ: water buffalo (en) (วอเทอร์ บัฟฟะโล)

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ควาย (คำลักษณนาม ตั๋ว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨿ (ฅวาย)