สี่
Jump to navigation
Jump to search
ภาษาไทย[edit]
รากศัพท์[edit]
จากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC siɪH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧈ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq， ภาษาจ้วงใต้ siq
การออกเสียง[edit]
| การแบ่งพยางค์ | สี่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sìi |
| ราชบัณฑิตยสภา | si | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˨˩/ | |
เลข[edit]
สี่
คำนาม[edit]
สี่
คำประสม[edit]
- สี่เหลี่ยม
- กินสี่ถ้วย
- แจงสี่เบี้ย
- ชักกระบี่สี่ท่า
- ทองเนื้อสี่
- พรหมสี่หน้า
- สามวันดีสี่วันไข้
- สุ่มสี่สุ่มห้า
คำแปลภาษาอื่น[edit]
ภาษาแสก[edit]
คำนาม[edit]
สี่
