สี่
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC siɪH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧈ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq， ภาษาจ้วงใต้ siq
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สี่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sìi |
| ราชบัณฑิตยสภา | si | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˨˩/ | |
เลข[แก้ไข]
สี่
คำนาม[แก้ไข]
สี่
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ภาษาแสก[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
สี่