สี่
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
< ๓ | ๔ | ๕ > |
---|---|---|
เชิงการนับ : สี่ เชิงอันดับที่ : ที่สี่ | ||
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC siɪH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน สี่, ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧈ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq, ภาษาจ้วงใต้ siq
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สี่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sìi |
ราชบัณฑิตยสภา | si | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˨˩/(สัมผัส) |
เลข[แก้ไข]
สี่
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:สี่
คำนาม[แก้ไข]
สี่
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
จำนวน 4
|
ภาษาแสก[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
สี่
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- เลขภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำนามภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วง/t
- Terms with redundant transliterations
- Terms with redundant transliterations/cmn
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษามาเลเซีย/t+
- ภาษาอังกฤษ:สี่
- คำหลักภาษาแสก
- คำนามภาษาแสก