ห้า
ไบยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *haːᶜ, จากภาษาจีนเก่า 五 (OC *ŋaːʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩶ᩣ (ห้า), ภาษาลาว ຫ້າ (ห้า), ภาษาไทลื้อ ᦠᦱᧉ (ห้า), ภาษาไทดำ ꪬ꫁ꪱ (ห้า), ภาษาไทใหญ่ ႁႃႈ (ห้า), ภาษาไทใต้คง ᥞᥣᥲ (ห้า), ภาษาอาหม 𑜑𑜡 (หา), ภาษาจ้วง haj
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ฮ่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hâa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /haː˥˩/ | |
เลข[แก้ไข]
ห้า
คำนาม[แก้ไข]
ห้า
คำประสม[แก้ไข]
- ห้าแต้ม
- ห้าเหลี่ยม
- ปี่พาทย์เครื่องห้า, พิณพาทย์เครื่องห้า
- แมลงไฟเดือนห้า
- มะไฟเดือนห้า
- โภชนะห้า
- เครื่องห้า
- เงินน้ำห้าน้ำหก
- จำห้าประการ
- ชฎาห้ายอด
- ชักแม่น้ำทั้งห้า
- แนวที่ห้า
- บ้าห้าร้อยจำพวก
- สุ่มสี่สุ่มห้า
- ขายหน้าวันละห้าเบี้ย
- เบญจวรรณห้าสี
- เกสรทั้งห้า
- ไทยนับห้า
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
เลข[แก้ไข]
ห้า
- อีกรูปหนึ่งของ ห่า
