ပန်

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาพม่า[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จาก ภาษามอญ ပန် (ปน์)

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ပန် (ปน์)

  1. ขอ, ร้องขอ
  2. สวม (ที่หัวหรือหู)

ภาษามอญ[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษามอญเก่า ပန်[1], จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *punʔ, *puən; ร่วมเชื้อสายกับภาษาญัฮกุร ปัน, ภาษาเขมร បួន (บัวน), ภาษาเวียดนาม bốn

เลข[แก้ไข]

ပန် (ปน์)

  1. สี่

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ပန် (ปน์)

  1. ยิง
  2. ในการยิงปืนทิ้งให้ใช้ธนูยิงไปที่ปืนหรือปืนใหญ่
    အဲပန်ကၠဗၠေတ်အာၜါဟတ်။
    อัวปน์กฺลพฺเลต์อาบาหต์.
    ฉันยิงพลาดเสือไปสองศอก
    အဲပန်ပှ်မွဲ။
    อัวปน์ปฺห์มฺวัว.
    ฉันยิงเก้งกวาง


การรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม[แก้ไข]

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. Jenny, Mathias (2001). A Short Introduction to the Mon Language.