ร้อง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɔːŋꟲ⁴; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฮ้อง, ลาว ຮ້ອງ (ฮ้อง), คำเมือง ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง), เขิน ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง), ไทลื้อ ᦣᦸᧂᧉ (ฮ้อ̂ง), ไทดำ ꪭ꫁ꪮꪉ (ฮ้อง), ไทใหญ่ ႁွင်ႉ (ห๎อ̂ง), ไทใต้คง ᥞᥩᥒᥳ (ห๎อ̂ง), คำตี้ ꩭွင်ႇ, พ่าเก ꩭွင် (หอ̂ง์), อาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์), จ้วง rongx
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ร้อง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɔ́ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | rong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɔːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ร้อง (คำอาการนาม การร้อง)