ร่อง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩵ᨦ (รอ่ง), ภาษาลาว ຮ່ອງ (ฮ่อง), ภาษาเขิน ᩁᩬ᩵ᨦ (รอ่ง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์), ภาษาจ้วง rongh (ร่อง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง rongh (ร่อง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ร็่อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɔ̂ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | rong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɔŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ร่อง
ภาษาชอง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ร่อง